31 jul VERBOUWING 1708  

De als van mannelijke kunne geboren Freek verscheen na een ruime afwezigheid weer in het straatbeeld van het dorp waar hij opgroeide. U kent het wel zo’n dorp met een wissel-pastoor die de ballen in meerder parochies in de lucht moet houden. Dus een ietwat vreemd mannetje gehuld in zwarte toog en zo’n akelig rond wit kraagje. Die rond fietst en probeert gezinnen van lager IQ te winnen voor zijn Goddelijke ideeën. Freek had niet veel aan hem gehad. Freek kwam ter wereld met mannelijke kenmerken en haatte zijn piemel waar anderen dat ding aanbidden. Hij zat in een psychische spagaat en iedereen bleef op afstand kijken in plaats van hulp te bieden. Plots was Freek van de aardbodem verdwenen. Niemand wist waar hij was en zijn ouders vertelden na lang aandringen dat hij naar de grote stad was verhuisd eventueel om te studeren. Een leugentje om bestwil want in zo’n dorp als het zijne bemoeit elke wijsneus zich met alles wat niet in het spreekwoordelijke straatje past. Zulk gedrag uit zich in achterbaks gewauwel op ‘fluister’- volume. Plots, na vele maanden afwezigheid, stond daar een mooi mens met zelfvertrouwen na een ingrijpende metamorfose. Freek had niet alleen zijn naam veranderd, hij had een nieuw paspoort waar achter het hokje gender’, groot female stond. De roepnaam, Francien, klonk vertrouwd, want Freek was altijd wel een meisjesachtig buitenbeentje geweest. Nu was ze van onder een pond lichter en boven 2x een halve kg zwaarder en bevorderd tot vrouw met basstem. De transbeweging promoveerde het verbouwde mens tot een van de hunnen en Francien was overgelukkig. Lang bleef ze niet in haar geboortedorp hangen. Amsterdam was haar doel. Hoewel de hoofdstad een enorme bulk aan gein-ponem produceert, ook richting LHBTI en nog een paar letters die zelfs mij boven de pet gaan, is de acceptatie er erg groot. Momenteel staat de LHBTI etc beweging twee weken lang in de schijnwerpers met als hoogtepunten het Milkshake festival. En volgt zaterdag de Boten Pride op de grachten. Francien is er bij en heeft mijn strijdig strandpunt: “niet zeiken, er is geen tijd te verliezen het leven wacht en weet dat je elke dag volop moet beleven. Tel je zegeningen, vloek eens lekker hard dat lucht op, trek je gezicht in standje glimlach en pak het leven op volgens je eigen inzichten, normen en waarden. Geniet geniet geniet”. Met dit in gedachte stapt ze op een boot en ik weet zeker dat Amsterdam en de hele community onze Francien zal omhelzen en aanbidden. Want de ooit zo ingetogen Freek is nu een aantrekkelijke vrouw en steekt vol vertrouwen. Niemand zal haar durven afbreken want haar stoere stem zal potenrammers doen afschrikken. Amsterdam is een voorbeeld rijker. Dat weet ik zeker. Nondedjuu!!!