10 apr ‘T HAASJE 1692

In de avond winkelen heeft voordelen. Om te beginnen waan je je alleen en er kan weinig misgaan. Dat laatste was essentieel want chocolade paashaasjes, -kuikentjes, -eieren, -kippen en andere ongein zijn nogal breekbaar. Vaak zie je de deuken en gaten in de chocola, niet door het kleurige flinterdunne zilverpapier dat er omheen zit. Kopen van Paasgoed is voor mij geen sinecure. Verleden jaar had ik de uit cacao geboetseerde figuren keurig op de bodem van de winkelkar liggen toen een onverlaat van een jaar of 15 er vol met zijn fiets tegenaan botste vlak voor ik de veilige kofferruimte van de auto had bereikt. Gelijk Paasschade in de chocola verdomme. De muts op de fiets keek als een Paasei lachte dom als een lam en was ontkomen voor ik was bekomen van de schrik. Deze keer had ik een plaid op de bodem liggen, je weet maar nooit. De caissière bezorgde me de hikschrik bij het scannen want ze lag op ramkoers om snel naar huis te gaan en haar voorzichtigheid was in dit stadium van de dag ver te zoeken. Thuis werden de zoete figuurtjes allemaal met fluwelen handschoenen uitgestald op het bed in de logeerruimte. Dan kon er echt niks gebeuren. Toen brak Pasen aan. Ondanks alle regen werd het gras gemaaid op een hoge stand zodat de eitjes er verstopt konden worden. Eerst hadden we gekookt en ouderwets geverfd. Normaliter ben ik er een kei in doch eerlijk gezegd zagen 50 cent exemplaren in de winkel er beter uit. Samen met bonus oma verstopten we de Paaskado’s in de tuin. Heel voorzichtig tussen de ontluikende narcissen, sneeuwklokjes en hyacinten. We hadden er zelfs wollen handschoenen bij aangetrokken. Vanuit het slaapkamerraam controleerden we onze noeste arbeid en het zag er allemaal gelikt uit. In bloembakken, achter boomstammetjes, in het gras, op en aan bloesemtakjes, op het bordes van onze bamboehut, op een steunplankje in de kruidentuin, overal was het feestelijk en manifesteerde zich de ijver van de Paashaas in kleurigheid. Er kon niets misgaan.

Een uur later verscheen de driejarige grijpgrage snoepkont aan de horizon. Bedreven lachend want hij zag de buit al hangen na de tocht door diverse tuinen, die hij die ochtend al had ontdaan van Paasgoed. Er was geen tijd voor een kopje koffie, doelbewust stapte hij op de voordeur mat en wilde gelijk door de achterdeur aan de slag. Die zat gelukkig nog op slot anders hadden we het tuinfeest gemist. De rapende snoeper was ongeduldig en keek door het raam, zag de kleurige oogst en had geen tijd te verliezen. We stopten hem maar een geel mandje in de handen en voor de sleutel uit het slot was had mijnheertje al het eerste figuurtjes bij de kraag. Dat zwiepte hij met alle macht in de verzamelmand waarbij het gekraak van brekende chocola niet van de lucht was. Waarschuwen hielp niet, de tuin moest schoon. Hij graaide en keek na elke vondst triomfantelijk naar de familie achter zich. En plofte alle vangst hufterig in het mandje. De schade was niet te overzien maar de glimlach op het gezicht van de jonge onschuldige brokkenmaker maakte veel goed

Bij de lunch hoefden we geen eieren te tikken, alles was al gebroken. Zijn beentjes bungelen even later zittend aan tafel boven de grond. “Eitje?”, vroeg ik. Hij toonde geen interesse maar de chocolade rand rond zijn lippen verraadde dat hij genoot. Op naar het volgende adres waar de tuin nog opgeruimd moest worden. De essentie van het Paasfeest ontgaat iedereen. Vanmiddag een meubelboulevardje bezoeken? Ik hoor een duidelijk NEEEEEE.  Nondedjuu!!