06 feb MONSTER     1683

Heb je al eens uit je eigen verse ontlasting monsters genomen? Ieder zijn hobby, dat wel natuurlijk, echter niet de mijne. Toch moest ik eraan geloven en voor ik het in de gaten had zat ik vanmorgen gehurkt voor de pot met een stokje te prikken in een paar mooi gevormde bruine jongens. De geur viel mee constateerde ik met opluchting en bewust afstand houdend. Na er een paar gaatjes in te hebben geprikt ontsnapte plots meer opgeslagen stank dan me lief was. Waar ik mee bezig was? Een bevolkingsonderzoek afdeling darmen, dat periodiek in een opvallend paarse enveloppe wordt aangeleverd. Ik moest gelijk terugdenken aan mijn militaire diensttijd. Daar werden we op een avond verzocht om ook een monster te nemen uit de eigen ontlasting. Het, vrijwel identiek, stokje moest gemonsterd in een reageerbuisje terug worden gestopt. Dan het buisje dichtschroeven en aanleveren bij een door de legerleiding aangewezen vrijwilliger. Een van de gasten had het niet helemaal begrepen en het complete buisje gevuld. Hoe hij dat geflikt had weet ik niet, het dopje kon er niet meer opgeschroefd worden, zijn handen zaten vol net als de buitenkant van het reageerbuisje, waar zijn uitwerpsel in pap-vorm, langs droop. Hij keek enorm ongelukkig toen hij zijn product, vergezeld van enorme stank aanbood bij de inzamelaar. Die verzamelaar ging gelijk over zijn nek en kokhalsde nog uren na. In de hele gang hing een geur van stront vermengd met zurige maag inhoud. Het kon niet beter. Het uilskuiken kreeg daarop alsnog S5 in zijn paspoort en mocht naar huis.

Vanochtend moest ik thuis prikken. Dat ging moeizaam na de fles wijn zo groot als een peuter die we gisteren samen hadden geledigd bij een enorme en overheerlijke Italiaanse maaltijd. Na afloop moest de broek op de ‘ vreethaak’ en voelde ik me onpasselijk. De CEO thuis kan koken als de beste en verwacht gewoon dat ik mijn bordje leeg eet. Ook als ze het drie keer opnieuw vult.

In de hurkzit bedacht ik vanmorgen dat de laborant die mijn uitwerpselen moet bestuderen mogelijk totaal verkeerde conclusies gaat trekken. Dat ik een Italiaanse alcoholist ben met vreetzucht. Of een emotionele lafaard met een dubbele lintworm waarvan een opzettelijk geadopteerd. Misschien ziet hij zelfs een Italiaanse wielrenner in mij, met een olijfolie tic die een energievoorraad aanlegt voor de aanstaande koningsrit. Het zou zo maar kunnen. Inmiddels is de retourenveloppe met inhoud gedeponeerd in de Post NL brievenbus. Mij lijkt het vak van postbode ook maar een kak-job. Nondedjuu!!!