03 okt GEMIDDELDE  1665

Zoals haast elk mens kom ook ik wel eens voor een onderzoek in het hospitaal. Een vreemd bobbeltje moet je altijd laten controleren is mijn opinie en zo belandde ik voor een afspraak bij de afdeling Urologie. Die ochtend had ik mijn edele delen voor alle zekerheid aan een extra wasbeurt onderworpen, dus wat kon er misgaan? Urologie verwees me gelijk door voor een echootje. Aldus geschiedde en ongeveer een uur later zat ik  aan het bureau van de Uroloog. De streng kijkende blondine las door de bril, die balanceerde op het puntje van haar neus, het echorapport. Gelukkig de uitslag was prima. Niets bijzonders. ‘Strik erom, klaar’, zei ik opgelucht en wilde opstaan. Helaas, mevrouw was nog niet klaar met me. ‘Zal ik gelijk uw prostaat even toucheren?’, zei ze enigszins dwingend. “Neeeuuuuu, hoeft niet’, zei ik, terwijl ik constateerde dat mijn stem iets haperde. ‘Als ik problemen krijg meld ik me wel bij de huisarts’, was mijn ontwijkende antwoord en ik zag haar al kijken naar de pot glijmiddel en de dunne latex handschoenen die een tafeltje verder lagen. ‘ Weet je’, zei chef prostaat met volle overtuiging, ‘jouw huisarts toucheert maximaal 1 keer per 14 dagen een patiënt. Ikke toucheer er 14 per dag. Preventieve controle kan geen kwaad, dus ga even in het kleedhokje en trek beneden alles uit’. Twee minuten later stapte ik going commando, maar zeer onzeker weer haar kamer binnen. Met enkel een T-shirt en sokken aan en uitzicht op haar latex handschoenen, was ik heel klein. Ze gaf routineus en gedecideerd aanwijzingen. Voorover gebogen en steunend op haar bureau mocht ik mijn achterste in haar richting buigen. Voor ik er erg in had voelde ik me zeer onderworpen. Mijn hersenen seinde dat mijn darmen voor het eerst van mijn leven in tegenovergestelde richting werden benaderd. Vervolgens een heel vreemde druk waar ik geen weg mee wist. ‘Zo, klaar’, hoorde ik en het angstzweet openbaarde zich alsnog boven mijn wenkbrauwen. Als een hond die bij de dierenarts weg wil, sprintte ik naar mijn kleren en had ze sneller dan ooit weer aan. Vergat daarbij mijn veters te binden waardoor ik struikelend weer aan haar buro verscheen. ‘Alles in orde hoor’. Dit was een verlossing van de hoogste orde en zo kwam ik weer in mijn normale doen en laten. Ooit had ik gehoord dat een tomaat stoffen bevat die goed zijn voor de gezondheid van de prostaat. Daarom vroeg ik aan de prostaatknijpster welke preventieve acties ik moest ondernemen om dit verborgen mannelijk orgaan in shape te houden? Ze keek me veel zeggend aan en uiterst serieus zei ze: ‘Het is wetenschappelijk bewezen; met gemiddeld 21 zaadlozingen per maand zal hij heel lang zorgeloos blijven functioneren’. ‘Wetenschappelijk bewezen?’ vroeg ik heel bleu. En kreeg een bevestigend knikje, zonder dat ze een krimp gaf. ‘Oké, ik zal er thuis eens over praten’, kreeg ik er onbeholpen uit. Het enige dat ik me afvroeg was; hoe leg ik dit probleem thuis, verpakt in de juiste aanpak, op tafel? Want er gaat niets boven een goede gezondheid. Daar moet je serieus mee omgaan lijkt me. Toch?  Nondedjuu!!!