06 jun PINKPOP 1648

Tweede Pinksterdag 2022. Waar is de tijd gebleven dat ik op deze Christelijke feestdag gitzwart van het kolengruis, doof van het lawaai en dronken van het bier thuiskwam van het gezelligste festival ever, Pinkpop.  Terug naar 1971, Jan Smeets uit Einekoeze, die met hese stem de groepen een voor een aankondigde. Grote bands als FleetWood Mac, the Police en Golden Earring, die voor een paar euro entree, optraden. Complete vriendengroepen die de hele middag samen vertier hadden en genoten van deze topzondag. Meestal bij goed weer. Soms ook tot op de huid nat. De meeste keren kwam ik alleen thuis, soms met een fris gescoorde chick. Het had iets romantisch en Geleen liep uit om alle langharige tuig dat overal liep en lag, te aanschouwen. En plots verdween het van de Pinksterkalender. Pop met Pinksteren werd op een ander zomermoment gehouden. Daar moest ik aan wennen. Sterker, sindsdien haakte ik af. Misschien lagen daar ook wel andere oorzaken aan ten grondslag. Zo zal ik nooit op een voormalige draf- en renbaan kunnen aarden. Geef mij maar dat primitieve dat de Waereldsjad te bieden had. Samen met 49.999 anderen op een voetbalveld omgeven door een sintelbaan en een parkje. Wat was dat fantastisch. Vaak fietsten we eerste Pinksterdag al naar Geleen en zagen van alle kanten de festivalgangers binnenstromen. Liftend, per trein, per bus, op de brommer en een enkeling met een Deux chevaux. Parkeren kon overal in de beginjaren. Op de markt kwam de meute bijeen en lag daar als Damslapers languit op het asfalt. De geur van jointjes vulde de lucht, gitaarmuziek klonk en sommigen trapten een balletje tegen het gemeentehuis. Een hemelse sfeer heerste er altijd. Niet in de eerste twee jaren maar wel direct daarna creëerde Bureau Pinkpop een sleep-in in de sporthal aan de Groenstraat. Na zwaar overtuigende woorden thuis, mochten we er met zes vrienden ook overnachten. Met enkel een slaapzak sliepen we in spijkerbroek en t-shirt en gympies aan, op de houten vloer in de hal. We deden geen oogdicht doordat steeds weer iemand anders gilde, begon te praten, naar het toilet liep of muziek maakte. Toch had ik die ambiance niet willen missen. Totaal geradbraakt stonden we de volgende ochtend om zes uur op en kregen een appel met banaan als ontbijt. Dat was het. Om tien uur stonden we bij de naast gelegen friture waar we onze slaapzak mochten achterlaten op een klein vies binnenplaatsje achter de snackbar. Uitgehongerd aten we frites met zuurvlees en uit baldadigheid een uur later een tweede bakje van het zelfde. Het vet viel niet goed op de nuchtere magen. Misselijk en ellendig arriveerden we als een van de eersten op het festivalterrein waar men nog druk bezig was met de geluidsinstallatie. Uren later begon het feest waar we al een jaar op hadden gewacht. Pas nadat ik onder zware vieze geluiden, in de struiken van het parkje naast de sintelbaan, mijn maag had ontdaan van vettige patat, kwam ik in mijn normale doen. Pinkpop in Geleen, we zijn er groot mee geworden. Nu wil ik er voor geen geld meer heen. Nee echt niet. Nondedjuu!!!