23 mei RACEN   1646

Op een steenworp afstand van mijn werkplek resideert het CBR. Het Centraal Bureau Rijvaardigheid, de plek waar je examen aflegt dat leidt tot een officieel gemotoriseerde toegang op de openbare weg. Af en aan rijden rijschoolhouders met achter het stuur een leerling die keurig volgens de regels rijdt. Elke kandidaat chauffeur komt op het punt dat hij rijexamen moet ondergaan. Wat ik constateer, op korte afstand, is dat het slagingspercentage erg hoog ligt. Van achter de damp die uit een kop koffie opstijgt, volgde ik van nabij een gesprek tussen een examinator en een jongeman die stond te popelen om zijn rijvaardigheidsdiploma. Met dat bewijsje zag hij zijn vrijheid opdoemen, rijden van hot naar haar, samen met leeftijdsgenoten. Een eigen rijstijl ontwikkelen. Zijn keiharde muziek delen met de omgeving. Heerlijk. Althans vanuit zijn perspectief. Terug naar het gesprek. ‘Mijnheer Janssen, ik twijfel over uw rijkwaliteiten. Toch geef ik u onder voorwaarden het voordeel van de twijfel”. Janssen knikt meegaand met de man die voor hem allesbeslissend is. “Ik vraag u om meer in de spiegels te kijken naar wat er om u heen gebeurt. Bij twijfel de zwakkere verkeersdeelnemer voorrang verlenen. Gaat dat lukken denkt u?”.  De 18 jarige jongeman waarbij het testosteron haast uit zijn oren spuit knikt instemmend en bevestigt extra met een volmondig ‘ja’. Mijn hoofd gaat automatisch in de NEE-modus want ik besef dat hij ‘ja’ zegt terwijl hij zijn belofte al gelijk wist uit zijn armoedige geheugen. De wegpiraat in spe kijkt te serieus en de examinator trapt in dit quasi weldoeners spel. Ik voorzag al trammelant. Met een grote enveloppe vol documenten zag ik de leugenaar met een vriendje richting gemeentehuis knallen. Ramen geopend elleboog naar buiten, bellend en append naar alle vrienden om het nieuws te delen. En vooral de rijstijl van een gesjeesde formule één coureur ontwikkelen, en dan scheuren over het openbare asfalt. Janssen was geen onbekende van me. Een roekeloos persoon die het woord verantwoording nog niet in zijn onderontwikkelde hersenen had geplaatst. Ruim een week later had hij het oranje kaartje in bezit. Zijn pa en ma schonken hem een tweedehands VW Golf GTI. Want met minder zou hun zoon echt de weg niet op gaan. Hij moest zijn vrienden blinkend metaal tonen dat aanzien had. Dan ook kon hij zijn rijprestaties showen. Laat ik u een lang verbaal sparen. Vriendje Janssen heeft er voor gezorgd dat de verzekeringspremies in zijn leeftijdscategorie voorlopig niet dalen en zijn zalvende ouders kunnen gaan sparen voor een alternatieve auto. Op zijn tweede rit samen met meerdere vrienden heeft hij rechts zowel als links een lantaarnpaal vernield, De GTI dubbel gevouwen en twee orthopedische chirurgen een vrije avond ontnomen. Hij werd wakker in de gipskamer.  Na een week zag ik hem weer op de openbare weg, deze keer op krukken en veel gips. Hij heeft geleerd verwacht ik. Nog meer hoop ik dat het CBR er wat van heeft opgestoken, of dat ze toch gewoon de rijbewijzen blijven schenken op basis van sympathie. Nondedjuu!!!