09 mei HEADHUNTER 1644

Via LinkedIn, waar ik voor de formaliteit ooit een account aanmaakte, ontving ik bericht van een voor mij volstrekt onbekend persoon. Als splinternieuwe Drees-afhankelijke vroeg ik nieuwsgierig wat het gespreksonderwerp dan wel mag zijn. ‘Uw professionele kennis die niet verloren mag gaan’, was het e-mail antwoord ondertekend met een wazige omschrijving. Tja dan ben je gekieteld en word je nieuwsgierig. Maar welk vakgebied had zijn aandacht getrokken? Ik ben nogal breed opgeleid en actief geweest; van journalistiek tot copywriting van communicatie tot Public Relations, van hypotheekadviseur tot assurantiespecialist, van organisator tot uitvoerder, van columnist tot radiomaker, van schrijver tot fotograaf. Breed, zei ik inderdaad. En in al die vakgebieden heb ik mijn brood verdiend. Online werd een afspraak gemaakt en zo kwamen we elkaar tegen bij v.d. Valk in Maastricht waar net onze king met gevolg de tent verliet voor een wandelingetje door Maastricht. Het kan verkeren.

De man in kwestie bleek een keurige vrouw van amper 35 jaar. Ze regelde koffie en wilde me interviewen aan de hand van een multi-pagina document waarop ik het woord HEADHUNTING ontwaarde. ‘Stop’, riep ik gecontroleerd roerend in mijn dubbele espresso. “Hier heb ik geen zin in”.  De vrouw iets van Fleur of Floor, deinsde terug richting rugleuning en keek geschrokken naar me. Ik kon haar vader zijn en was ontluisterd door haar resolute zakelijke aanpak. ‘Luister”, zei ik goed articulerend. “Voor ik serieus dit gesprek aan ga wil ík eerst wat vragen stellen. Vandaag zit ik namelijk in de positie dat u mij nodig hebt en niet ik u en daarom wil ik helderheid hebben”. Fleur of Floor schoof onrustig heen en weer op haar stoel en weer terug naar de rugleuning. Ze was van slag. Op dat moment wist ik al dat, indien de rollen waren omgekeerd zij niet mijn kandidaat zou zijn.

“Ten eerste: wie bent u, wie vertegenwoordigt u? wat heeft u te bieden? waarom interesse in mij? hoe komt u op mijn pad? waarom ben ik opgevallen? is er een concrete opdrachtgever die op me wacht? in welk vakgebied wilt u mij aanspreken? en last but nog least: weet u überhaupt iéts, van mij gezien uw lijvige vragenlijst? Fleurige Floor hapte nog net niet naar adem. Dit had ze duidelijk nog niet meegemaakt, want nu had ik het heft in handen. In mijn opsomming had ik nog even verzuimd te zeggen dat ik so wie so een hekel aan een baas heb en moordneigingen krijg als die baas ook nog eens een vrouw is. Volgens mij had ik haar – tot mijn grote lol- totaal uit het lood geslagen. Ze bleek onervaren, niet voorbereid en ze kon mij niet aan. Tot een tweede dubbele espresso kwam het helaas niet. Een tiental minuten later zat ik weer op mijn E-bike. Het zonnetje scheen, ik kon de wereld aan, had iemand een onuitwisbare ervaring bezorgd en kon één lachwekkend goedbedoelde vloek slaken die opluchtte:  NONDEDJUU !!!