11 apr LENTE  1640

De koperen ploert staat hoog aan de hemel en geselt de nog witte huid die niet helemaal ontwaakt is uit de winterslaap. Ik heb me met grote pet genesteld in een Maastrichts park waar binnenkort  jarig Willem met zijn Max passeren. Factor 50 beschermt mijn gezicht. Om me heen krioelt het van de studenten die hun college voor vandaag de rug hebben toegekeerd. Daardoor waan ik me in het buitenland want ze communiceren voornamelijk in Engels, Spaans Italiaans zelfs Israëlisch vang ik op. De jongemannen korte broek en de meisjes afhankelijk van hun land van afkomst, in blote jurken. Het doet me denken aan de veel te vroeg heen gegane schrijver Martin Bril, die een boek schreef met de titel ROKJESDAG. Hoewel lente voelt het sfeertje dat hangt als zomers. Heerlijk. Jammer dat de avonden nog wat fris zijn.

Een jongeman fietst luidruchtig voorbij. Een overbodige jas omhult zijn schouders en op zijn hoofd een niet te missen spierwitte koptelefoon. Hij heeft er lol in want hij zingt hinderlijk vals en krassend als een krijtje van inferieure kwaliteit, op een schoolbord. Toch wordt hij met alle egards in het zichtbaar groen kleurend park ontvangen. Vanaf menige picknickdeken klinkt een aanmoediging die de vrolijke fietser niet bereikt. Kinderen rollen over het gras en zeuren om een ijsje. Vogels fluiten alsof ze er een prijs mee kunnen winnen en vliegen zich ondertussen een ongeluk om de nog kale nakomelingen te voeden. Eenden paraderen al met hun kroost. Het is genieten geblazen.

Niet te bevatten dat een paar duizend km verder een heel land totaal is kapot gebombardeerd. En normale vredelievende mensen zijn gedood. Ik hoop dat de aanstichter van al die ellende aan het begin staat van zijn laatste zomer en binnenkort door de vrucht van een snipper op de meest fatale plek wordt doorboord. Nondedjuu !!!