10 jan ACTEUR 1627

Voor me rijdt niet de allerbeste chauffeur in een gedateerde Panda. Hij slingert wat, houdt zijn eigen snelheid aan en heeft de hele rit nog niet een keer in de spiegels gekeken. Wel zie ik hem steeds naar rechts kijken waar ik een kleinere passagier ontwaar. Een van zijn kinderen schat ik in. Bij een stoplicht zie ik dat hij heel dicht tegen zijn stuur aan is geschoven. Ik neem de tijd, heb geen haast, en laat hem afstand nemen. Dat gaat ook al traag als je amper 60 rijdt op een 80km weg. Plots word ik ingehaald door een oude Mercedes waarin een agressief ogende weggebruiker zit gekleed in een mouwloos T-shirt en zware nep-gouden ketting. Ik geef hem rustig de ruimte. Vervolgens gaat deze bumperklever op de Panda hangen. Ik zie hem druk gebaren van opwinding maar de Panda krabbelaar merkt dat niet op. Hij is niet zo van de spiegels en converseert rustig door met zijn passagier. Inhalen is er niet meer bij op deze met camera’s bewaakte weg. Bij het volgende stoplicht rijdt de Pandaboy door oranje en moet de Mercedes noodgedwongen stoppen, dat zint hem alles behalve. Opgewonden  zit hij in de auto. Ik overzie de hele situatie en zie de Panda verderop de grote parkeerplaats van een grootgrutter opdraaien.

Groen, het verkeerslicht geeft vrije doorgang. Met slippende koppeling en gierende wielen schiet de Mercedes vooruit. Ik voorspel problemen. Mijn vooruitziende blik blijkt goed, ook het opgewonden standje schiet met zijn Mercedes de bewuste parkeerplaats. Ik volg en bekijk de gebeurtenissen. Panda is uitgestapt en helpt een oud vrouwtje, mogelijk zijn moeder, uit de auto. Hij pakt een boodschappentas en probeert een winkelwagentje te scoren. Daar komt het stuiterballetje te voet aangeraasd. Het is een forse veel te dikke vent, met lang vettig haar, ongeciviliseerd en type ‘ik heb een hekel aan werken’. Hij grijpt panda bij de reverse en toont met de andere arm zijn vuist. Panda verstijft en zijn moeder kijkt van afstand angstig toe. De maffe Mercedesrijder is niet voornemens het hier bij te laten en ik zit vertwijfeld in mijn auto. Je hoort immers zoveel over agressie de laatste tijd. Plots heb ik een idee, raap al mijn moed bij elkaar en loop met vooruit gestoken borst en met het meest serieuze gezicht dat ik heb op het tweetal af. Op een meter afstand zeg ik met volle stem en zo streng mogelijk: “ Mag ik me even voorstellen, mijn naam is Smeets, politie zuid”, verschrikt kijkt de opgewonden vechtersbaas me aan. “Ik verzoek u om deze man nú los te laten, ik ben dan wel niet in functie nu maar ik kan u wel laten oppakken wegens inbreuk op de openbare orde. Dan zien we u so wie so vandaag niet meer op straat kan ik u meedelen Dus loslaten en wel.. NÚ.’  Mijn trucje werkt perfect hij laat loos en ik pak door.: Alles heb ik gezien van inhalen, tot bumperkleven en nu een persoon aanvallen. We kunnen een procesverbaal laten opmaken of u verlaat onmiddellijk deze parkeerplaats en komt hier vandaag ook niet meer terug. Uw kanteken staat genoteerd. Gaat u hiermee akkoord dan laat ik het erbij? Duidelijk geagiteerd en boos kijkend verliet hij de plek. Ik haalde opgelucht adem en de Pandaboy liep aangeslagen met zijn moeder naar de winkel. Zachtjes zei het oude vrouwtje: ‘Bedankt agent’. Ik hield het bij een knikje en na een diepe zucht een binnensmondse vloek:  NONDEDJUU!!