27 dec GELEBOEKJE  1625

“Er breekt paniek uit bij de overburen”, roep ik op mijn vrouw die in de keuken koffie zet. Aan de grote tafel in onze woonkamer lees ik, wachtend op leut, mijn krantjes. ‘Hoezo?’, klinkt het terug. “Zijn ze nog thuis, ze zouden toch met skivakantie gaan.”

De krant waar ik, zoals alle dagen, in verzonken zit laat ik even en loop naar het raam.

Op de brede oprit van de buren spelen de kinderen tikkertje met skibril en gebreide sneeuwmuts op. Overbuur Hein steekt met zijn kont uit de  auto waarin hij diep gebogen staat. Zijn bilspleet is deels, onsmakelijk, zichtbaar. Hij is duidelijk opgewonden want af en toe zie ik hem druk en met wilde gebaren met de kinderen praten die dan even in elkaar duiken. Wederhelft Beppie verschijnt in huispak aan de deuropening ook zij toont onrust. Het lijkt alsof ze iets kwijt zijn. Op de auto is de skikoffer vastgesnoerd en opvallend genoeg staat die nog open. Ik grap naar de keuken dat schoonmoeder nog niet gearriveerd is. ‘Wie?’ Klink t weer uit de keuken. Hein komt met rood hoofd uit de auto gekropen gaat op de deurdorpel van de auto staan en begint in de dakkist te graaien. Beppie draait om en gaat naar binnen. De kinderen zijn de irritante factor in dit tafereel. Hoewel ik niet snap wat er precies loos is schat ik de stress op een pieknivo.

“We hebben een boosterprik nodig en willen op tijd vertrekken zodat we voor sluiting het land binnen zijn. En… miljaar…. we zijn het gele Vaccinatieboekje kwijt”, zegt de opgewonden buur, als ik verhaal ga halen. Over een half uur krijg ik de skibooster, dat was ook al een gedoe, en nu -met gedempte stem- dat k.u.t.-boekje foetsie”. De aangescherpte gezondheidsregels in Oostenrijk blijken bloeddruk verhogend te werken, behalve bij de kinderen die uitgelaten rondrennen. Bij de voordeur ontstaat een schurend geluid gevolgd door een akelig, metaalachtige rammel. Een van de kinderen is tegen een ski aangelopen en nu liggen ze allemaal op de grond. “Godverdomme”, zegt Hein en begint de glijlatten  in de dakkoffer te laden.  Plots verschijnt Beppie aan de deur: “ Gevonden!”.

De kinderen juichen maar Hein zit nog totaal in de stress.  ‘Waar lagen ze nou?’. ‘ In de keukenla onder het AH-spaarboekje voor de glaszegeltjes”. Hein kijkt me met uitpuilende ogen veel betekenend aan. Dan naar zijn vrouw: “Spring in de auto we moeten gaan”. “Nou ja”, zegt Beppie, “Ik moet even wat anders aantrekken en me opmaken hoor. Heb immers de hele ochtend gezocht naar de boekjes”, ze verdwijnt in de gang. Ik zie dat Hein op ploffen staat. Kijkend op zijn horloge blaast hij stoom af. Hij heeft een vuurrood hoofd en toont de blik van een Tsjetsjeense huurmoordenaar.

Met een,  ‘fijne feestdagen en goede reis’, verlaat ik dit ongezonde oorlogsgebied.  Hein produceert enkel: ‘ja is goed’. En sommeert de kinderen plaats te nemen op de achterbank. Persoonlijk zou ik die hufters een minuutje onderwater dompelen. “Doe die skibrillen af en hou je gedeisd”, hoor ik als laatste. Even moet ik denken aan Hub Stapel en zijn show ‘Mannen komen van Mars vrouwen van Venus’. Ik ben overtuigd. Nondedjuu!!