25 okt I-INTELLIGENTIE   1616

Mijn kleinzoon kwam van de middelbare school thuis en vroeg of ik eens rustig wilde gaan zitten voor een goed gesprek. Op de achtergrond klonk mijn grijsgedraaide krakerige LP met o.a. Janis Joplin, live op Woodstock. Ik zonk neer in mijn uitgezakte fauteuil, schonk een glaasje lekkers in en een blikje Redbull voor mijn favoriete stamhouder. Onderwerp van dit bilateraaltje was de ontwikkeling van de kunstmatige intelligentie die alsmaar grote vormen aanneemt. Het schijnt namelijk dat binnen een paar jaren de robot veel slimmer is dan de mensheid ooit zal worden. Hij wilde graag eens van gedachten wisselen en mijn altijd gewaardeerde mening horen. Hij ziet in mij nog de mix van ervaren opa op leeftijd, met jeugdige uitstraling en voorzien van een jonge visie. De pre-puber tegenover me voorzag dat zijn robotje dat ik onlangs voor hem had gekocht voor een paar luttele tientjes straks het hele huishouden kon runnen en alle vragen beantwoorden. ‘ Opa waarom in Godsnaam, moet ik daarom verder studeren? Wat moet ik met de stelling van Pythagoras? Waarom moet ik weten wat ‘tenthaak’ is in het Italiaans? En wat is belangrijk dat ik Napoleonkennis paraat in mijn brein heb terwijl ik alle facts binnen tien seconden kan Googlen? Wat is hier nog het nut van ?’ Alleen de vragen al vond ik voor een jonge gast als mijn kleinzoon van hogere wiskunde getuige. Ik vertelde hem dat in zijn hoofd een heleboel hersenen zijn opgeslagen en ik omcirkelde door zijn haren het gebied waar ze liggen. Weet je dat je maar 40% van al die hersenen gebruikt? Er is dus nog 60% lege ruimte voor extra kennis om die robot weer te verslaan. Op dat moment dacht ik de vragen op een wijze wijze te hebben gepareerd. Verkeerd gerekend.  “Opa, mijn buik is plat en er zitten alle organen in die optimaal werken. Jouw buik is enorm, ook daar zitten alle organen in en ze hebben dus veel meer plaats. Alleen ben jij elke week bij de dokter en ikke niet. Dus die vlieger gaat ook bij de hersenen niet op. Het gaat er meer om wat je ermee doet.” Ik moest woke zijn want de discussie groeide naar een respectabel intelligentie niveau en dat met een puber. ‘ Wat wil je nou zeggen over de robot”, vroeg ik. “Ik wil graag weten of het wel verstandig is om straks tijd te verspillen aan een studie terwijl ik met een eigen robot gewoon alle kennis bij me heb. Waarom mijn hersenen pijnigen en volladen met informatie die ik weer deels vergeet. De tijd vliegt voorbij, ik kan wel wat leukers doen lijkt me. Of ik nou de kennis onder de pet heb of onder de arm, het is binnen handbereik”.  Hij keek me vol overtuiging aan. Ik wreef over mijn kale knikker en verzamelde weerwoorden. Hij was me voor. “Neem de formatie-onderhandelingen. Een groot gezelschap zit aan tafel onnozel te lachen en te keuvelen voor het oog van de camera. Daarna is het vuurwerk in die kamer en ze schieten geen meter op. Dat gemallemolen duurt al sinds maart, een nieuw record zelfs. Zet er een paar robots neer en na wat rekenwerk rolt er binnen een uur een regeerakkoord uit. Hoe makkelijk en doordacht wil je het dichtgetimmerd hebben? Daar kan geen Koolmees noch Remkes tegenop.” Hij dacht me schaakmat te hebben. Met een vraag nam ik de leiding weer over: “Wie denk je dat de robot zo intelligent maakt?”. Met een veel zeggende grijns keek hij me schuin aan. Tijd voor een time out vond ik en we gingen onder protest buiten tegen een bal trappen, want de jeugd van 2021 wil niet naar buiten, die willen gamen. FIFA22 bijvoorbeeld. Nondedjuu!!!