06 sep AVG    1610 

Er stapt een vrouw van een jaar of 25 de praktijk van mijn huisarts binnen. Totaal niet gezegend met spataderen, wiebel knieën of hamertenen. Nee, een vlotte mooie meid met normaliter een brede smiley en moderne vlotte outfit. Ik ken haar van ons pittoreske dorp waar we beiden wonen. Vandaag kijkt ze een beetje bedrukt. Ze meldt zich aan het open loket waar een doktersassistente interessant tuurt op een beeldscherm. ‘Afspraak?’ Klinkt het klinisch zakelijk, zonder op te kijken. ‘Geboortedatum? Naam? ‘. Een goede morgen kan er niet vanaf.
De doktersassistente blijft gefixeerd op het beeldscherm hangen en herhaalt de antwoorden keihard : ‘afspraak met dokter Gentenaar, geboren 10 november 95, Janneke Severeins’. Er valt een korte pauze. ‘O ik zie t al, u komt voor de uitslag van de SOA test’. Haar ongevraagde opsomming galmt door de wachtkamer waar vier patiënten op anderhalve meter afstand, elkaar seinen met alles betekenende wenkbrauwsignalen. De assistente gaat steeds harder praten en Janneke wiebelt nerveus alsof ze moet plassen, van been op been. Het gedrocht achter de balie is nog niet klaar. ’Ik roep u zo voor een hepatitis vaccinatie dat vindt de dokter wenselijk voor u. En vandaag doen we gelijk de pilcontrole’.  Zo, het hele medisch dossier ligt op de toch al volle leestafel in de wachtkamer. Ik ken Janneke van de plaatselijke kroeg waar ze elke zaterdagavond met haar vriendenkring doorbrengt. Aantrekkelijk, jong en vrouwelijk, zo zou ik haar omschrijven, maar ik had geen idee dat ze er als meisje zonder relatie zo’n wild leven op na hield. Ongevraagd ga ik haar, na dit openbaar gesprek, met geheel ander ogen bewonderen.
De assistente daarentegen heeft bij mij definitief afgedaan. Ze heeft duidelijk niet veel op met de privacyregels die in Europa gelden. Eveneens totaal geen notie van de boetes op één overtreding daar waar zij een heel medisch dossier openbaart aan een zootje vreemdelingen.
In heel veel dokterspraktijken zijn auditieve fouten gemaakt en galmt elk gesprek als in een kerk. Elk geluid wordt versterkt en resoneert na op het centrale punt; de wachtkamer. Iedere patiënt in de ruimte doet alsof hij het negeert … niets is minder waar. Ik overdenk wat ik zou doen als ik zo te kak werd gezet.:
“Zo miss privacy, nu je voorleessessie het hele dorp heeft bereikt kunnen we misschien ook jouw mankementjes orakelen, dan staan we weer op brilstand. Heb je nog steeds last van je klotsende oksels, die stekende aambeien, lekkende lachplas en onwelriekende zweetvoeten? Staan je borstimplantaten nog op de juiste spanning en zijn je intiem wratten al weggebrand? En die vent van jou, nog steeds gedwongen aan de Viagra?”.  Zo’n reactie zal de enige juiste zijn om resultaat te boeken. Wedden dat er dan van achter het beeldscherm uit een knalrood hoofd de volgende vloek repeteert: Nondedjuu!!!