31 mei TV-BEUGEL  1596

Met een verse handtekening op zak liep de in oranje gehulde bode van PostNL terug naar zijn pakjes bus. Ik schreed blij, een pakket rijker, de woonkamer binnen. Mijn chronisch nieuwsgierige partner vroeg, een tikkie irritatie in haar stem wegdrukkend, ‘wat heb je nu weer besteld via Marktplaats?’  Enthousiast meldde ik; ‘De remedie voor een stijve nek’, waar ik door artrose nogal last van heb. ‘By the way, geen tweedehandsje via Marktplaats’. ‘Nou wat is het dan, een orthopedische halskraag of zo?’.

‘Absoluut niet. Dit is een drie dimensionaal bewegende TV beugel’. Het woord TV Beugel was de trigger voor acuut verhoogde bloeddruk in haar aderen. Ik zag het gewoon gebeuren. ‘O nee, echt niet, ik wil in onze woonkamer geen scherm aan de muur geplakt. Onze Samsung blijft gewoon op zijn subtiele designpootjes op het unieke antieke kastje staan. Ja heus. Stuur maar terug die rommel’.

De discussie was geopend dus moest ik op mijn hoede zijn. Gelijk van repliek dienen was een gerenommeerde aanpak die alleen werkte als ik die tactisch verpakte. Rustig blijven, dacht ik terwijl ik met de baard van een sleutel de verpakkingstape door midden sneed.  “Natuurlijk schat, ons modern kijkscherm blijft gewoon op zijn glimmende pootjes boven op het betoverende kastje uit vervlogen dagen staan, in de kamer waar jij de scepter zwaait,  ik zou niet anders durven’. Na deze volzin haalde ik diep adem. Vrouwlief die met haar handen in de zij van een afstand de situatie inschatte blikte heel argwanend. Haar grote ogen die eerst uitpuilden, waarschijnlijk door de bloeddruk, waren tot spleetjes verworden. Met schuin hoofd en vragende blik bleef ze seconden roerloos staan. De volgende vraag werd gelanceerd: ‘Mis ik iets? Waarvoor dient dat onding dan?’  ‘Voor in de slaapkamer. Daar hang ik de oude tv middels deze beugel hoog aan de muur. Ideaal om vanuit de rugligging TV te kijken voordat we gaan slapen’. Ik had nog niet gewonnen want plots leek het alsof ze haar woonkamerdomein uitbreide naar de slaapkamer. Naar het plafond starend zei ze onvervalst ‘een TV-beugel op de slaapkamer te maf voor woorden’. ‘Eg nie’, diende ik haar van repliek.  ‘Omdat mijn voeten nu voor het beeld staan kan ik totaal geen ondertiteling lezen. Daarnaast creëer ik een nekhernia in die positie, boven op mijn tochal chronische stijve nek. Als ik nog snel een documentaire of het laatste nieuws absorbeer, ben jij al in dromenland. Deze beugel is gewoon top voor lijf, ledematen en vooral mijn nek’. Ze draaide zich om en beende weg. Ze knauwde nog wat woorden maar kon ze niet verstaan.

Twee dagen later genoot ik van de positie van mijn nek en het TV scherm. De discussie was een stille dood gestorven en mijn slaapkamer TV hing. Naast me hoorde ik deze keer geen diepe ademhalingen. Nee ik had een medekijkster die plots de legendarische vraag stelde:  ‘Zullen we een grotere TV kopen?’ Vrouwen, het zijn ondoorgrondelijke wezens. Nondedjuu !!!