27 apr OPPORTUUN       1539

Helaas ging het 65^ste songfestival aan de neus van Maastricht voorbij. Het MECC kon blijkbaar niet op tegen Ahoy in Rotterdam. De teleurgestelde Limburgse hoofdstad kreeg een pijnstiller in de vorm van een alternatief evenement. Max en Alex zouden met hun gevolg op maandag 27 april de verjaardag van King Willem komen vieren. Burgemeester Annemarie Penn-te Strake had een hele route door de stad uitgezet en opdracht gegeven langs deze route alles brandschoon te maken. Maastricht moest glimmen, althans langs de route, immers Maastricht promotion staat hoog op de lijst van het gemeentebestuur.  Alsof het nog niet druk genoeg is in de stad. En parkeren in deze oude stad is een ramp waarvoor je ook nog eens de hoofdprijs moet betalen. Mocht je een minuutje te laat zijn dan spekt Maastricht zijn kas nog eens extra met een kleine honderd euro boete. Nu de Oranjes komen kan alles in Maastricht. Dit gedrag kost mij moeite. Nu vind je op straat nog geen tandenstoker terwijl je normaal niet raar moet opkijken als je struikelt over papier, gedumpt afval, fastfood verpakking enz. Tot voor kort veegde o.a. de helft van het tijdelijk HALT personeel meermaals per dag de wegen en trottoirs. Vanwege het rondrazende Coronavirus besloot de Koninklijke familie de verjaardag thuis te vieren. Maastricht was voor de tweede keer in korte tijd in rouw gedompeld. Als de chauvinistische Maastrichtenaar dat maar te boven komt. Over chauvinisme gesproken. Ik moet nog steeds denken aan Pierre Zenden die in Maastricht resideert. Tijdens een s ’zomerse avond, jaren geleden, liep ik richting Parkeergarage aan t Onze Lieve Vrouwe plein. Voor me liep een niet al te groot, enigszins gezet mannetje. Duidelijk Pierre Zenden, een judoka uit vervlogen tijden, die in het  verleden af en toe bij de NOS commentaar mocht geven bij judowedstrijden. Plots staken twee dames de weg over, toeristen, en vroegen aan Pierre de weg. Feilloos wees hij in de goede richting. Maar daarna kreeg ik toch een springvloed van maagzuur in mijn keel. Pierre stelde de dames een tegenvraag:  “Weet u wie ik ben?”. En hij noemde zijn eigen naam en de naam van zijn Sportschool op een steenworp afstand. De dames hadden andere interesses en kenden de opportunistische kwallebal niet. Hij gooide het over een ander boeg. “ik ben de vader van voetballer Boudewijn Zenden”.  Vriendelijk knikten de dames en liepen door. Zo kon Pierre zijn ijdel verhaal niet afmaken terwijl hij vast en zeker nog wilde vertellen dat dochter Charlotte is getrouwd met oud-voetballer John Heitinga. De moraal van dit verhaal:  Maastricht is een prachtige historische stad er wonen alleen teveel Maastrichtenaren met een kronkel in hun karakter. Nondedjuu!!!