02 mrt GEBLAF 1531

In mijn gemeente ken ik alle honden. Zonder uitzondering komen ze meerdere keren per dag bij mij voor de deur, in het gemeentelijk grasveldje, gehurkt drukken. Mijn vermoeden is dat deze geliefkoosde honden het thuis niet klaar spelen hun darmen te ledigen. Nee, dat moet bij andere mensen voor de deur gebeuren. Meestal zie ik aan hun omtrekkende bewegingen, voor ze de sluizen openzetten, wat het wordt; poepen of piesen, meer variaties zijn er ook niet. Mijn voorspelling is altijd correct want ik ken al die viervoeters en hun rituelen. Ook hun baasjes ken ik allemaal, zelfs hún rituelen. Ze praten met de hond alsof ze een kind begeleiden. Collega hondenbaasjes spreken met elkaar als moeders die op het schoolplein staan. Als de zon schijnt raapt het baasje, met een mini vuilniszakje binnenste buiten om zijn hand, de warme darmproductie die een drol vormt, keurig op. Dat geschiedt overdreven vlijtig, trots kijkend alsof ze een heldendaad verrichten. Bij het invallen van de schemer verandert die attitude en het baasje transformeert naar een stiekemerd. Zeker als de gordijnen en rolluiken in de nachtstand staan dan krijgt het gazon gratis mest. Zodra de hond is geledigd begint de eigenaar zo hard te lopen dat hij bij een blokje om, zijn eigen hielen ziet. Wat een helden zijn het toch. Het duurt afhankelijk van t weer, zeker tien dagen, voordat de gemiddelde drol is verworden tot stof en wegzakt in t groen. Elke bezoeker van ons gezin die de grasmat oversteekt bevuilt onze woning van deurmat tot midden in de woonkamer.  Want op dat moment gaat het alarm pas in menige neus af.  Voor de koffie op tafel komt mogen mijn vrouw en ik met dweil en water aan t werk. Daarna moeten we met een stokje de zolen van de vervuiler leeg peuteren Het eerste huiselijk gesprek gaat over de hondenoverlast.  Exceptioneel vreemd dat er in de 500 meter lange laan waar ik woon slechts 1 hondenbak door de gemeente is geplaatst.  De hondenbelasting is niet misselijk maar een paar extra drollenbakken zitten er blijkbaar niet in. Voor mij speelt de gemeente dus ook een dubieuze rol. Klagen heeft vooralsnog geen zin want de gemeentelijke verkiezingen duren nog een paar jaren. Pas dan wordt er weer veel beloofd, nu mogen we nog even genieten van de prachtig gevormde uitwerpselen die gecamoufleerd voor ons raam liggen te roken. Nondedjuu!!!