23 dec DAK-LOOS    1521

Bij de voorbereiding van het o zo belangrijke Kerstdiner dacht ik aan de duizenden daklozen. Terwijl wij staan te kokkerellen lopen 40.000 Nederlanders over straat. Daklozen. Ruim 30.000 mannen en 10.000 vrouwen in de leeftijd van 18 tot bejaard. Ze voeren een zwervend bestaan, slapen bij de opvang, Leger des Heils of slapen op een parkbankje. Soms illegaal in een, afgekeurd tentje in het bos of park. Ze maken zich elke dag druk hoe hun maag te vullen en waar te slapen. Wij rijden met een ellenlang, zich steeds verversend, overbodig boodschappenlijstje, meerdere keren per dag naar de poelier, bakker en supermarkt. Gelukkig zijn op eerste Kerstdag de meeste grootgrutters geopend zodat we nog net voor de amuse de alsnog vergeten ingrediënten kunnen scoren. Pfffff. Net voor de eindstreep. Kerst vormt geen Christelijke dagen meer, maar de jaarlijkse vreetperiode die inleiding vormt van de goede (afslank) voornemens in het nieuwe jaar dat een weekje later begint. Het is toch van de zotte dat een groep ter grote van het aantal inwoners van een stad als Weert, rondzwerft en maar één zorg heeft, de dag overleven. Terwijl wij volgevreten uitbuiken op de doorgezakte sofa van opa, waar we eens per kwartaal plichtmatig op bezoek gaan. Naast de zwervers hebben we ook nog eens de verborgen pijn van eenzaamheid. Mensen die helemaal alleen zijn of geen familiebanden meer hebben. Zij lijden aan het leven dat totaal geen vreugde kent. Vaak niks te makken, alleen maar zitten en omroep MAX kijken. Laten we met de Kerstdagen eens van de kansel roepen dat we wat menselijker worden en niet als een idiote narcist, puur geënt op het eigen belang. Nondedjuu!!!