26 aug WACHTEN (1504)

Mijn telefoon gaat af. Rondom verschijnen glimlachen bij het horen van de ringtoon “I’am seyy and I know it”.  Samen met nog een tiental hangmannen zit ik in de Kalverstraat voor een grote damesmodezaak. Zonder te communiceren hebben we ongetwijfeld dezelfde reden dat we buiten staan. We haten dit soort giga damesstores, en bekijken diepongelukkig de kakofonie aan kleurrijke individuen die voorbij trekken. “Zeg het eens”, zo open ik het binnenkomend gesprek. Mijn vriendin staat in de dressroom en wil een andere maat. Of ik kan bijspringen. “Tuurlijk schat”, zeg ik quasi enthousiast en loop zuchtend naar binnen. Mijn soortgenoten kijken me vol medelijden na. Na enig speurwerk ontwaar ik de drukke kleedcabines. Ik roep haar naam richting de hermetisch gesloten gordijnen, krijg een “hierzo” en trek per abuis alsnog het verkeerde gordijntje open. Dat wordt me niet in dank afgenomen. Maatje 38 broek Cisko in de kleur bruin, is de opdracht. Ga er maar aan staan. Gelukkig spot ik tussen de naarstig zoekende dames een verkoopster en schiet haar aan. “English please’, zegt ze. Kokend loop ik door. Ik sta in de Nederlandse hoofdstad en ben verplicht Engels te praten. Ook een geconcentreerde, bloesjes vouwende collega verderop, is mijn taal niet machtig. Nergens bespeur ik Cisco broeken.
“I am sexy..” klinkt t weer. Waar ik blijf? Mijn bloeddruk staat op piekniveau en vraag permissie om het pand te verlaten. Buiten word ik ontvangen door de wachtende soortgenoten. Zij begrijpen me beter dan mijn vriendin. Terwijl ik post vat zeg ik stilletjes, Nondedjuu!!!