29 mei MIJN-SCHADE (1491)

Groningen heeft last van bevinkjes. Woningen dansen op de Schaal van Richter. Groningers zijn hun geloof in de regering verloren. Politiek Den Haag wordt ontboden en elke ministeriële uitspraak gewogen. Men eist directe beëindiging van de aardgaswinning en herstel van de gehavende huizen. Het journaille zit er bovenop en bericht over de stug eisende, tierende en scheldende lijders. Toevallig heb ik deze misère 60 jaren geleden al meegemaakt. Onder mijn geboortedorp lag een mijnenstelsel waar steenkool gewonnen werd, ook een delfstof. Erg goed voor de economie en onmisbaar in winters. Net als aardgas. Zelfs de nu klagende Groningers profiteerden ervan als ze behaaglijk rond de warme kachels zaten. Weet wel dat Limburg hier ook onder leed. Zo had mijn oma forse scheuren in de gevel van haar woning. Soms sprongen ramen spontaan kapot. Geplaveide vloeren scheurden dwars door patronen mozaïek tegeltjes. En dakbalken kropen uit de dragende muur waardoor daken verzakten. Lekkages, tocht en ander ellende tot gevolg. Mijnschade noemde men dat. En als het werd gemeld verscheen een deskundige van ‘ de koel’, die taxeerde de schade en kocht deze met een paar tientjes af. Klaar was Kees en er werd niet verder gezeurd. De bescheiden Limbo ging verder met zijn leven. Ministers kwamen niet langs, berichtgeving was minimaal en met de scheuren viel te leven. Anno 2019 hoor ik niemand over de mijnschade die ons trof ondanks het feit dat in Groningen de geschiedenis van Limburg zich herhaalt. Niemand memoreert aan de Limburgse ellende. Groningen is hot, Limburg is vergeten. Schande. Nondedjuu!!