22 mei ARCADE (1490)

De tijd van Corry Brokken en Lenny Kuhr wil ik snel vergeten, het huidige songfestival is een waar gaygala. Dare tot dream, bracht een zaal vol kinky, vooral gillende mannen op, kinderlijk zwaaiend met vlaggetjes. Pauzeact Madonna werd ingevlogen voor 1 miljoen dollar en leverde een wanprestatie van de hoogste orde. Ze was niet de enige, IJsland schreeuwde niet 1 noot zuiver, Italië had een lid van the Adams Family gestuurd, Frankrijk slingerde een balletdanseres met obesitas op de planken. Duitsland bracht twee zussen die elkaar nooit gezien hadden. Engeland vond geen zanger dus het stuurde een gezellig dikke McDonald’s kok. En Rusland deed weer eens aan misleiding met een enorme spiegeltruc. Verder zag ik alleen maar verwijfde kerels uit de gayscene. Nee ik heb niets tegen een bepaalde geaardheid zolang het niet te extreem in de picture komt. Als ze hun emotie niet beheersen en huilen als een onzeker meisje van 15 jaar, dan haak ik af. In de zaal bereikte menig bezoeker een spontane climax nog voor bekend werd dat onze Duncan met zijn janklied won. Als je in de vakjury wil zitten moet je blijkbaar ook een geaardheid hebben die past binnen het kader van het Europees Songfestival. De allerbeste muziek kwam uit de kelen van vier voormalige winnaars zoals Conchita, nog steeds met baard en gevulde slip. Van de meeste deelnemers en juryleden, weet ik nog steeds het geslacht niet. Sexueel, vooral kinky getinte kleding zette me op het verkeerde spoor. Bezweet viel ik in een onrustige slaap. We hadden gewonnen, Nondedjuu!!!