03 apr WHATSAPP (1483)

Het zal 1970 zijn geweest. De zomervakantie brak aan, eindelijk verlost van school. Ook weg van de controlerende ogen van je ouders. Tijd voor volop genieten van de tijdelijke absolute vrijheid. Spijkerbroek en T-shirt, gympies aan, rugzakje met broodnodige spullen en wegwezen. Meestal ging er discussie aan vooraf met pa en ma, die zich behoorlijk zorgen maakten. Eenmaal weg was je alle waarschuwingen vergeten en stond je met een bordje ‘ Cote d’Azur ‘ bij een oprit van de A2. Liften was populair en heel normaal op de route du soleil. De meeste vrijheid schonk het idee dat je onbereikbaar was. Immers van een mobiele telefoon of ander communicatiemiddel had niemand ooit gehoord. Het enige contact met het thuisfront was een ansichtkaart met een korte tekst: ‘Alles goed, nu in Lyon. Veel wind’. Soms arriveerde de kaart pas weken na je terugkomst. Ondertussen was je verlost van alle regelgeving en belemmerend toezicht. Heerlijk! Ruim twintig jaren later werd de mobiele telefoon bereikbaar voor elk individu. Dat leek fantastisch maar beroofde ons gelijktijdig van de verworven vrijheid. We waren immers altijd en overal bereikbaar en dus controleerbaar. Terug in de dwangbuis. En het gaat nog verder met een smartphone en de eeuwige internetverbinding. Je bent continu traceerbaar. Naast gesprekken kun je nu ook tweeten, sms’en en… whatsappen. Wat ik van dat laatste haat is de groepsapp. Er zijn deelnemers die denken dat elke beweging moet gemeld, geïllustreerd met foto. Oooo wat verlang ik terug naar de vrije seventies met absolute vrijheid, anonimiteit en vooral onbereikbaarheid. Nondedjuu!!!