03 nov DROMEN ZIJN BEDROG 1826

Na een glas Westmalle Dubbel met een piekend alcohol percentage kan ik onvoorspelbaar diep slapen. Dit weekend overkwam het me weer en mijn geest bracht me tot een totaal ander en akelig personage. Plots zat ik in de huid van advocaat Knoops die Marco -je weet wel die gezette, en met gekruld haar getooide zanger met Italiaanse roots en verdacht van het bezit van tastende handjes- moet verdedigen in een zeer delicate zaak. Zo zou hij erg dicht bij de dochter van zijn fanclub voorzitster zijn gekropen. Daarop wordt hij nu aangesproken terwijl dat kind vaak naakt door huis liep of minirokjes droeg die zo kort waren dat je er doden mee tot leven zou kunnen wekken. Of anders gezegd; zeker Italiaans bloed mee aan de kook had kunnen brengen.
Geert-Jan Knoops die kan kijken alsof hij net zijn dagelijkse ontlasting in zijn spierwitte Armani slip heeft gedraaid is gehuwd met Carry Hamburger. Zij is ook advocate en ze werken nauw samen in zware rechtszaken. Ik kan er niks aan doen maar als ik haar zie naast Geert Jan dan ontstaat bij mij het beeld dat ik in naar het voortraject van een SM-sessie zit te kijken. Carry neemt de leiding en Geert-Jan kruipt terug in zijn schulp.
Zo arriveerde verleden week het juristenkoppel, samen met verdachte Marco bij de rechtbank in Utrecht. Geert-Jan stapte uit en keek weer heel wereldvreemd naar de periferie, waar een menigte journaille stond met kleurige binnen en buitenlandse plopkappen. Hij begon netjes een pleidooi vol ontwijkingen en zwaar jargon waar menig showbizzjournalist het apezuur van kreeg. Alle aandacht was gericht op de kundige advocaat, met gebrek aan uitstraling.
In mijn droom stond ik dus de pers te woord en deed dat met verve. Tot ik achter me plots de schuifdeur van de smetteloos glimmende auto hoorde opengaan en in een ooghoek zag dat Carry uitstapte. Angst greep me naar de keel en kreeg er geen woord meer uit. Sterker, nerveus begon ik met mijn ogen te knipperen en naar lucht te happen. Carry, die qua make-up tegenwoordig lijkt op voormalig collega Inez Weski, deed me trillen en ik dook richting motorkap om haar alle ruimte te geven. Want die eiste ze met één blik op. Zo’n blik doet mij gedwee gehoorzamen. Doe ik dat niet dan zwaait er vanavond wat, was mijn eerste ingeving.
Alle volgende vragen werden keurig door Carry beantwoord en ik wilde al stiekem richting gerechtsgebouw-draaideur lopen toen Carry haperde bij de vraag “Kan Marco deze rechtsgang wel betalen hij heeft al vier jaren geen inkomsten meer uit live-optredens?’ Ik kon me niet inhouden en riep als door een wesp gestoken: ‘Een vijfvoudigmiljonair die 27.500 euro per half uur verdiende kan dat makkelijk”. Dat had ik niet moeten zeggen… Carry’s ogen schoten vuren. Toen wist ik voldoende: komende nacht hang ik weer in de touwen. Door de draaideur bereikte ik het warme interieur van vrouwe justitie. Het gejammer van Marco met al zijn vermeende goede bedoelingen liep ik gelukkig mis. Snel trok ik de toga met bef over mijn lijf en wachtte op de commando’s van Carry.
Zwetend van angst werd ik plots wakker en was heel blij dat ik slechts een klein radartje in een overvolle rechtszaal ben. NONDEDJUU!!!