12 jul P.R. de V.         1602

Zonder het deze keer te ambiëren stond mijnheer de Vries afgelopen week weer vol in het nieuws. En zonder het na te streven krijgt hij ook van mij toch weer volle aandacht. Nee hoor ik spot absoluut niet met wat er gebeurd is, dat gunde ik hem zeker niet. Dit is te idioot voor woorden; 5 kogels die hem vloerden. Hoewel ik me vreselijk op dat akelige publiciteitsventje kon ergeren, hoeft hij voor mij niet op deze manier van het toneel te verdwijnen. Als Peter op het scherm  verscheen – gemiddeld 2 keer op een avond – greep ik onmiddellijk de afstandsbediening. Ik kon zijn volzinnen die allemaal begonnen met ‘IK’, niet meer aan. Hij kon als de beste kleien met gebakken lucht. Ook liet hij het niet na anderen de les te lezen, of zich te mengen in gesprekken waar hij duidelijk geen kaas van gegeten had. Menigmaal heb ik hem in deze column met keiharde woorden afgeschoten. Nu ligt hij in een Amsterdams ziekenhuis en vecht voor zijn leven, nadat een Antilliaan vijf metalen kogels in hem parkeerde. Hij heeft veel vijanden in een hoek waar je ze niet moet hebben. Doch deze gross Maul ging maar door. En door. Hij wist van geen ophouden. Hunkerend naar publiciteit, onverdroten balanceren op de fijn besnaarde gevoeligheid van menige topcrimineel. Velen vroegen zich niet af óf er afgerekend zou worden met de misdaadverslaggever, maar wánneer. Mijn motto is dat je niks moet veroordelen voor je het hebt bestudeerd. Daarom toog ik vlak na de aanslag naar de Lange Leidsestraat in onze hoofdstad waar ik een bloemenzee aantrof ter ere van de shownieuws journalist. Blijkbaar zijn er dus toch mensen die hem aanbidden. Het was er doodstil. Enkele mannen, type Ajax F-siders, bewaakten de plek des onheils in een campingoutfit en vele halskettingen. Mensen met bloemen liepen af en aan. Ook op de Dam lagen witte rozen bij een foto van de misdaadverslaggever. Duidelijk is de hoofdstad onder de indruk van de aanslag. Peter R. zal nooit mijn vriend worden. Onze DNA’s matchen totaal niet terwijl we een overeenkomst hebben: de pen hanteren. Inmiddels zijn we bijna een week verder en het opvallendste nieuws in deze kwestie is dat er geen nieuws is. Er wordt niet verteld in welk ziekenhuis d.V. ligt. Er wordt niets verteld over zijn toestand. Of hij nog steeds in coma ligt, of er vitale functies in zijn lijf zijn geraakt, of er nog levensbedreiging is. Dat vind ik vreemd. RTL Boulevard en ook de praatprogramma’s waar hij altijd aanschoof zijn normaal niet bepaald terughoudend om nieuws te onthullen. En nu het een vaste gast betreft wordt alles binnens (ziekenhuis) kamers gehouden. Wat is daar de reden van?  Toen ik de plek des onheils verliet moest ik even slikken; op een steenworp afstand in dezelfde straat ligt een café met een in dit kader treffende naam; café HotShot. Dit is echt geen galgenhumor, Nondedjuu !!!