12 apr ARMOEDE   1589

Al tijden is er elke avond een tafelgesprek zoals Op1, Jinek of Bo, De Vooravond, M, tel daarbij Umberto op zondag en in de zomer, Ivo Niehe en Zomergasten. Nu is het grote licht SPLNTR! erbij. Pa Chabot kan niet meer, daarom zijn kwijlende zoon maar naar voren schuiven. Wat een armoede. En dan zwijgen we over het vele voetbalgelul waarop enkel Veronica Inside een uitzondering vormt. Gelukkig dalen de kijkcijfers van deze domme wauwelproducties schrikbarend. Ik word doodmoe van dat onnozel gezeik over items waar de meesten aan tafel totaal geen kaas van gegeten hebben, maar mee lullen alsof ze kundig zijn. Dit is vullen van kijkavonden op een goedkope wijze. Er komt geen eind aan. Door de band genomen heeft het merendeel aan de tafels last van het ‘ ik wil belangrijk zijn syndroom’, en ze pretenderen macht en bekendheid. Geen idee wie ze er een plezier meedoen. Misschien een demente bejaarde die denkt dat de familie over de vloer is. Deo Volente, helaas ik wil het niet meer zien. Walgelijk gewoon. Mij tref je s ’avonds met een mooi radioprogramma, of lekkere achtergrond muziek terwijl ik schrijf of lees. Daar steek ik ook nog wat van op. Mijn tafel is bezaaid met topboeken, actuele kranten en een uitstekende fles rode versnapering. Actueel nieuws bereikt me wel hoor, zeker de klucht rondom versoepelingen van de COVID-19 verplichtingen. Zo destilleer ik uit het nieuws dat de demissionaire regering nog veel te veel macht heeft. Een voorbeeld; we hebben miljoenen vaccins in de vriezers liggen, tenminste een van die coronabestrijdingsmiddelen AstraZeneca, levert een gevaarlijke bijwerking: trombose. Onder de vijfenzestig jaar ga je dit spuitje niet meer krijgen van wegen het risico! Conclusie, de grijze meute van boven de vijfenzestig mag de tyfus krijgen en uitsterven. Scheelt weer in de pensioenkas natuurlijk. Kan die weer op adem komen.  Die voorraad Astra/Zenica gaat onbetwist en rücksichtsloos  in de vetkwabbelarm van de ouderen. Daarmee wordt de rollatorkudde,  die toch weinig stemmen oplevert omdat ze of niet mobiel zijn of niet het juiste briefje in de correcte enveloppe stoppen, gewoon geïsoleerd en afgevoerd. Wat een rare politiek. Over raar gesproken, de intocht van mijn vriend Rutte bij verkenner Tjeenk Willink bracht mij even van slag. Dacht dat mijn geheugen niet meer functioneerde. Denk dat Rutte zich zijn vernedering in de Tweede Kamer ook niet meer kan herinneren. Hij liep de oude conferentiekamer binnen alsof hij de Wereldbeker had gewonnen. Ik moest even denken aan  Sepp Blatter, zelfde DNA vermoed ik. Alleen is Sepp wel van het toneel verdwenen, enkel met de gevolgen van zijn praktijken hebben we nog veel van doen. Tijdens het redigeren van deze column lekte weer Catshuis nieuws uit zoals elke week. De versoepelingen gaan toch weer niet door. Voorspelbaar nieuws. Waarom wordt de hele natie inclusief horeca weer een vette worst voorgehouden? Mijn stamkroeg was met vier Kärchers in de weer, heeft alle meubilair uit de stalling getoverd en het nieuwe bier staat al onder druk in de doorgespoten leidingen. De vlaggen vertegenwoordigen de feestelijke stemming die er even heerste. Dan zwijg ik nog over de restaurants die bederfelijke boodschappen in huis hebben. Wij hadden al spaargeld gepind en verlofdagen aangevraagd. Het feest kon beginnen. Vreselijk. Zwabberbeleid van de ergste soort hoewel, ik vrees dat onze grote leider er geen herinnering meer aan heeft. Hij zal wel assistente Carolien om bijstand roepen. NONDEDJUU!!!